
Í Veröld 008 laugardaginn 8. mars kl. 13:00-14:00.
Í þessari málstofu verður fjallað um föst orðasambönd. Sjónir beinast einkum að því hvernig verkmenning, atvinnuhættir og iðn (fyrri tíma) endurspeglast í orðasamböndum í þeim tungumálum sem hér eru í brennidepli: íslenska, danska, franska, spænska og þýska. Athyglin beinist annars vegar að orðasamböndum sem eru algild, það er, þau sem koma fyrir í mörgum tungumálum heims, og hins vegar þeim sem eru sértæk, það er að segja, þau sem eru bundin við eitt tungumál eða afmarkað málsvæði.
Eitt af mörgum orðasamböndum úr flokki þeirra sem kallast algild er hamra járnið meðan það er heitt sem fellur undir járnsmíði og er yfirfærð merking þess ‚þurfa að notfæra sér hagstæðar aðstæður‘. Á spænsku er sagt al hierro candente, batirlo de repente, á þýsku das Eisen muss man schmieden solange es heiß ist, á dönsku er smede mens jernet er varmt og í frönsku il faut battre le fer tant qu'il est chaud. Annað dæmi um þannig orðtak er vera vatn á myllu einhvers ‚e-ð er gagnlegt‘, á þýsku Wasser auf seine Mühle sein, á spænsku llevar agua para su molino (veita vatni á eigin myllu) ‚e-ð hentar e-um‘, á frönsku apporter de l'eau à son moulin og dönsku som vand på mølle ‚e-ð hentar e-um‘. Orðasambönd sem flokkast sem sértæk eða svæðisbundin eru til dæmis draga ýsur ‚dotta‘ í íslensku, cortar el bacalao (slægja þorskinn) ‚taka af skarið‘ í spænsku og kleine Brötchen backen (baka rúnstykki) ‚vera hógvær‘ á þýsku. Á dönsku er maður en lille fisk ‚vasaþjófur‘ og á frönsku toujours pêche qui en prend un poisson ‚sá fiskar sem fær fisk‘.