Hugtakið frjálslyndi (e. liberalism) varð síalgengara í íslenskri þjóðmálaumræðu á síðari hluta nítjándu aldar. Líkt og annars staðar í Evrópu og umheiminum var þó ekki lögð ein merking í frjálslyndishugtakið heldur var tekist á um inntak þess. Á níunda áratug aldarinnar birtust þessi átök á Íslandi í skoðanaskiptum Jóns Ólafssonar ritstjóra og Arnljóts Ólafsson, prests og hagfræðings. Þó svo að Jón og Arnljótur hafi verið áberandi talsmenn frjálslyndis á Íslandi á síðari hluta nítjándu aldar hefur ekki áður verið fjallað um hugmyndafræðilegar deilur þeirra. Á níunda áratug aldarinnar birtu Jón og Arnljótur þýðingar og rit sem byggðu á verkum áhrifamikilla evrópskra hugsuða, á borð við John Stuart Mill og Fréderic Bastiat, þar sem komu fram ólík sjónarmið um frelsi og frjálslyndi. Þá tókust Jón og Arnljótur einnig á í dagblöðum sem og sölum Alþingis um inntak frjálslyndis og hvernig slíkar hugmyndir ættu við í íslensku samfélagi. Þessar hugmyndafræðilegu forsendur mótuðu jafnframt deilur þeirra um endurskoðun stjórnarskrárinnar, alþýðufræðslu, kviðdóma, lausamennsku og áfengissölu. Í erindinu verður fjallað um frjálslyndishugmyndir Jóns og Arnljóts, ágreiningur þeirra settur í alþjóðlegt samhengi og mátaður við viðteknar túlkanir á sögu frjálslyndisstefnu. 

Jón Ólafsson var ekki nema 17 ára þegar hann gaf út smásöguna „Hefndina“ í samnefndu kveri. Sagan kom út árið 1867 og virðist ekki hafa fengið sérlega mikla athygli í gegnum tíðina en Jónas Jónasson frá Hrafnagili lýsti henni þó sem „reglulegri glæpasögu“. „Hefndin“ fjallar um Auðbjörgu, prestsdóttur sem fær ekki að eiga manninn sem hún helst kysi vegna fjárskorts hans. Í kjölfar þess er hún gift öðrum manni sem henni er lítið um. Hún líður samviskukvalir því hún telur sig eiga þátt í dauða eiginmannsins en finnur til mikils léttis þegar hún kemst að því að svo er ekki. Í þessari stuttu frásögn snertir höfundur á ýmsum þáttum mannslífsins eins og spillingu, öfund og fyrirgefningu. Í erindinu verður það rætt um hvort „Hefndin“ geti talist fyrsta íslenska glæpasagan auk þess sem tengsl Jóns við íslenska glæpasagnahefð verða könnuð.

Árið 1900 hóf nýtt vikublað göngu sína á Íslandi sem nefndist Reykjavík. Einn af þeim sem lagði blaðinu reglulega til efni var Jón Ólafsson en hann ritaði erlendar fréttir. Þeim starfa hélt hann áfram eftir að hann tók við ritstjórn Reykjavíkur í ársbyrjun 1903. Í orðsendingu sem hann sendi lesendum við það tækifæri lýsir hann þeirri skoðun „að hvert fréttablað eigi fyrst og fremst af öllu að vera frétta-blað“ en það breytti samt sem áður ekki því að blaðið samanstóð af býsna fjölbreytilegu efni eins og skemmtisögum, auglýsingum, umfjöllun um bækur og leikhús, kveðskap og ritgerðum.  Í fyrirlestrinum verður skoðað með hvaða hætti blað á borð við Reykjavík tengdi saman ólík kerfi í samfélaginu eins og hagkerfi, menningarkerfi, tækni- og samgöngukerfi en einnig verður velt vöngum yfir því hvernig og hvort hægt sé að túlka blað sem sett er saman úr textum af ólíku tagi og úr ólíkum áttum.